رودخانه سن خوان، گردن غازی در یوتا ایالات متحده آمریکا

گردن غازها در رودخانه سن خوان قرار دارند. عکس‌های آن مکان را می‌توان در هر کتاب درسی زمین شناسی یافت. به زبان علمی، این منحنی‌های پیچیده رودخانه که در ابتدای میوسن (حدود 25 میلیون سال پیش) شکل گرفته اند، Meanders نامیده می‌شوند. و یک مکان مذهبی دیگر در پشت آن دیده می‌شود، دره یادبود است.

من دوبار با هلیکوپتر از یقه غاز بازدید کرده بودم. برای اولین بار، من و رفیقم مایک ریفمن متوجه یک شناسایی شدیم، می‌خواستیم شرایط را درک کنیم. متأسفانه هیچ ابری در آسمان وجود نداشت و زمان بسیار بدی برای یک عکسبرداری منظره بود. به همین دلیل است که من در عکاسی از یک پانورامای کروی که اکنون قابل مشاهده است متوقف شدم. عکسبرداری صبح روز بعد توسط ما برنامه ریزی شده بود، زیرا پیش‌بینی آب و هوا نوید ابرهای زیبا در آسمان را می‌داد.

بنابراین، صبح روز بعد، در طلوع خورشید من و مایک در یک سکوی هلیکوپتر ایستاده بودیم. آفتاب نبود. جایی که باید بالا می‌آمد، ابرهای سنگین سربی پوشیده بود. یک هلیکوپتر با یک موتور بدون حرکت نزدیک ما ایستاده بود. از صد مایل دورتر از آنجا پرواز کرد و خلبانی به نام ماریا بود که عصبی با کاغذی دست و پا می‌زد. سرانجام در غروب طلوع خورشید و سکوت طاقت فرسا تصمیم گرفتیم به بالا پرواز کنیم اما با اندوه به افق نگاه می‌کردیم.

در آن زمان باران شروع به باریدن کرد. حدود نیم ساعت زیر باران پرواز کردیم. درهای کناری برای عکاسی راحت‌تر برداشته شد و قطرات باران بدون هیچ مانعی داخل آن فرود آمد. هوا سرد و خیس بود و من دوربین را زیر کاپشن پنهان کرده بودم و پشیمان بودم که آن هلیکوپتر را گرفته بودم. سعی می‌کردم دوربین دوم را با دست بپوشانم اما به سختی کمکم کرد.

و ناگهان طلسم باران تمام شد. در زیر ما، در پایین دره 300 متری، رودخانه سان خوان به طرز خیال انگیزی خمیده است. هلیکوپتر ما شروع به پرواز در اطراف گردن غاز کرد و ناگهان، در نزدیکی سوم، خورشید از میان ابرهای بارانی تقلا کرد و لکه‌هایی به دره می‌تابید. ما کرکره‌ها را کنار زدیم و در یک دقیقه خورشید دوباره ناپدید شد، همانطورکه قبلاً ظاهر شده بود. با این حال، ما قبلاً قاب‌های خود را برای آن زمان ساخته بودیم که خدایان ناواهو به ما اجازه دادند.