شهر جاکارتا، اندونزی

جاکارتا – پایتخت و بزرگترین شهر اندونزی – در بخش شمال غربی جزیره جاوه، در ساحل دریای جاوه واقع شده است. این شهرک برای اولین‌بار در قرن چهارم قبل از میلاد در تواریخ ذکر شد، اما جاکارتا به طور رسمی در 22 ژوئن 1527 زمانی‌که نیروهای سلطان نشین دماک پرتغالی‌ها را شکست دادند، که می‌خواستند از این منطقه مهم استراتژیک به عنوان مکانی برای یک منطقه استفاده کنند، وجود خود را آغاز کرد. بندر. در آن زمان این شهر جایاکارتا نام داشت و می‌توان آن را به عنوان “شهر پیروزی” ترجمه کرد. و تاریخ 22 ژوئن اکنون به عنوان روز تولد جاکارتا جشن گرفته می‌شود.

تقریباً نیمی از جاکارتا زیر سطح دریا قرار دارد. علاوه بر آن سیزده رودخانه از قلمرو شهر می‌گذرد. همه این عوامل، همراه با جزر و مد بالا و بارندگی، اغلب منجر به سیل می‌شوند. یکی از مخرب‌ترین سیل‌ها در جاکارتا در سال 2007 رخ داد: مناطق خاصی از شهر با آب تا عمق چهار متری پر شد. در همان زمان جاکارتا هر سال حدود 10 سانتی متر پایین‌تر می‌شود. یکی دیگر از مسائل زیست محیطی شهر آلودگی هوا است.

در دهه 1950 نسبتاً اخیر، حومه جاکارتا سبز بود. برخی از ولسوالی‌ها هنوز نام‌های گیاهی دارند: باغ آناناس، ناحیه لیمون یا ناحیه آجیل. جاکارتا با نام مستعار Big Durian شناخته می‌شود زیرا درختان میوه زیادی در این مکان وجود داشت. به‌نظر می‌رسد این گیاه در این منطقه ظاهر می‌شود، اما درحال حاضر میوه دوریان بیشتر با بوی نامطبوع آن همراه است: همان بوی را می‌توان در خیابان‌های شهر استشمام کرد.

پوشش گیاهی کمتر از 10 درصد از مساحت جاکارتا را پوشش می‌دهد، در عین حال سالانه بر تعداد اتومبیل‌های شهر افزوده می‌شود. در سال 2003 بوم شناسان تخمین زدند که تنها طی 26 روز در سال کیفیت هوای شهر را می‌توان “خوب” در نظر گرفت. از آن زمان وضعیت به هیچ وجه بهبود نیافته است و اکنون مه دود تمام مدت شهر را فرا گرفته است.

با در نظر گرفتن همه این عوامل، شرایط زندگی در جاکارتا را نمی توان به عنوان “مناسب” پذیرفت. در این میان، تعداد شهروندان همیشه درحال افزایش است. در سال 2010، جمعیت شهر حدود 10 میلیون نفر تخمین زده شد: کسانی که از دود غلیظ، سیل مداوم یا ساختمان‌های ریزش نمی‌ترسند. و افراد زیادی برای مقاصد گردشگری به اینجا می‌آیند.

میدان اصلی شهر مدان مردکا (میدان استقلال) با وسعتی نزدیک به 100 هکتار بزرگترین میدان جهان محسوب می‌شود. برای مرجع، اندازه آن پنج برابر بزرگتر از میدان تیان آن من در چین و دوازده برابر بزرگتر از میدان کنکورد پاریس است. میدان مردکا میزبان دیدنی‌های اصلی جاکارتا است: بنای یادبود ملی با ارتفاع 133 متر که در مرکز میدان ایستاده و توسط پارک ها، فواره‌ها و بناهای یادبود احاطه شده است. اقامتگاه رسمی رئیس جمهور، ایستگاه گامبیر، مسجد استقلال، کلیسای امانوئل، موزه ملی اندونزی و سایر آثار مهم فرهنگی و تاریخی نیز در آنجا یافت می‌شود.

یکی از درخشان‌ترین ساختمان‌های کنونی، استادیوم Gelora Bung Karno است که در منطقه Senayan واقع شده است، که همچنین بزرگترین ورزشگاه اندونزی است. ظرفیت آن حدود 100000 نفر است و در سال 1960 به منظور میزبانی بازی‌های آسیایی ایجاد شد (ساخت با کمک اتحاد جماهیر شوروی انجام شد). یکی دیگر از ساختمان‌های مهم و جدید شهر Wisma 46 است – یک مجتمع اداری و مسکونی مرتفع با ارتفاع 261.9 متر. این بلندترین ساختمان در اندونزی است که به سبک مدرن و اواخر مدرن تولید شده است. با غالب شدن بتن و شیشه در نمای بیرونی، رنگ‌های اصلی ساختمان سفید و آبی است.

در شرق جاکارتا Taman Mini Indonesia Indah (“پارک مینیاتوری زیبای اندونزی”) وجود دارد. مساحت آن حدود یک کیلومتر مربع است و دارای یک نمایشگاه مبتنی بر فرهنگ است که نشان دهنده فرهنگ کشور، معماری و طبیعت آن است. و پانورامای ما که مناظر مینیاتوری را به روش خود نشان می‌دهد به شما کمک می‌کند تا دربارهٔ جاکارتا بیشتر بدانید و به پایتخت اندونزی نزدیک شوید.

عکس های استاس سدوف و سرگئی شاندین