سائو لوئیس، مارانیو، برزیل

در برزیل، 21 مکان در فهرست میراث جهانی یونسکو وجود دارد که یکی از آن‌ها مجموعه معماری شهر سائو لوئیس است. تاریخچه آن در سال 1612 آغاز می‌شود، زمانی‌که فرانسوی‌ها قلعه‌ای را در خلیج سنت مارک (São Marcos) به نام سنت لوئیز-د-مارینیان به نام پادشاه لوئی سیزدهم و جد مقدس او لوئیس نهم تأسیس کردند. تنها سه سال بعد، این شهرک توسط نیروهای پرتغالی تسخیر شد و نام آن را سائو لوئیس گذاشتند. منطقه Maranhão نام خود را حفظ کرده است و اکنون یکی از ایالت‌های برزیل است که پایتخت آن هنوز سائو لوئیس دو مارانیو نامیده می‌شود.

این بزرگترین سکونتگاه در شمال شرق کشور است. این مرکز تاریخی بر روی دماغه‌ای که توسط رودخانه‌های آنیل و باکانگا تشکیل شده است، در شمال غربی جزیره سائو لوئیس واقع شده است. این شهر بر اساس نقشه‌ای که توسط پرتغالی‌ها در سال 1615 توسعه یافته بود، بلافاصله پس از فتح قلعه ساخته شد. شبکه دقیق خیابان‌ها توسط خانه‌های جذاب با سقف‌های کاشی کاری شده شکل گرفته است. بسیاری از ساختمان‌ها با تزئینات، پنجره‌های بلند و باریک و بالکن‌هایی با نرده‌های فرفورژه یا چدن نقاشی شده‌اند. این یک نمونه برجسته از یک شهر استعماری پرتغالی است که با شرایط آب و هوایی آمریکای استوایی سازگار شده است.

کارشناسان یونسکو از استفاده غیرمعمول از فناوری‌های ساختمانی بسیار قدردانی کردند: کاشی‌های سنتی پرتغالی (کاشی‌های آزوله جو) نه تنها به عنوان تزئین، بلکه به عنوان عایق نیز استفاده می‌شد. کاشی کاری در اینجا به قدری زیاد است که سائو لوئیس را اغلب “شهر کاشی ها” می‌نامند. و اگرچه این سکونتگاه در طول زمان رشد کرد، اما ساختمان‌های جدید با بناهای تاریخی هماهنگ هستند و امروز یک موزه واقعی در فضای باز است که کاملاً با محیط طبیعی ادغام شده است.

از مشهورترین مکان‌های دیدنی سائو لوئیس می‌توان به کلیسای کاتولیک رومی و صومعه بانوی ما در کوه کارمل اشاره کرد. اعضای گروه کارملیت در اوایل دهه 1580 به این منطقه رسیدند، اما صومعه کوچک آن‌ها در سال 1681 به شکلی که امروز می‌بینیم بازسازی شد.

کلیسای جامع سائو لوئیس دو مارانهائو در محل یک کلیسای یسوعی تخریب شده ساخته شد. ساخت آن در قرن 19 به پایان رسید. اکنون اینجا محل اقامت متروپولیتن و موزه هنرهای مقدس است.

سواحل زیادی در شهر و اطراف آن وجود دارد که علاوه بر آثار تاریخی، گردشگران را به خود جذب می‌کند. این خط ساحلی با جزر و مد قوی مشخص می‌شود: آب می‌تواند از فاصله 500 متری تا 1 کیلومتری دور شود!

رودخانه آنیل توسط پل 820 متری فرماندار خوزه سارنی می‌گذرد. این در 14 فوریه 1970 افتتاح شد و به سیاستمدار برجسته برزیلی که بعدها به عنوان رئیس جمهور این کشور خدمت کرد تقدیم شد. این پل مرکز تاریخی را به مناطق Renascença و São Francisco متصل می‌کند، به همین دلیل است که اغلب به آن پل سانفرانسیسکو نیز می‌گویند.

امیدواریم از تور خود با هوایی در این شهر باستانی در ساحل اقیانوس اطلس لذت برده باشید که جذابیت تاریخی خود را حفظ کرده است!

عکس های  دیمیتری مویزینکو  و  استاس سدوف