آزور، جزیره سائو میگل، پرتغال

مجمع الجزایر آزور بخشی از پرتغال است. نام آن را از کلمه باستانی ” آژورس ” به معنای آبی یا رنگ لاجوردی گرفته اند. اگرچه این افسانه آن را با کلمه açor (” گوشاوک ” در پرتغالی مرتبط می‌کند، گویی شاهین‌هایی که به سمت لانه‌های خود پرواز می‌کنند، راه رفتن به جزایر را به ملوانان نشان می‌دهند. اما در واقع این پرنده هرگز در این جزیره سکونت نداشته است، بنابراین دانشمندان این نسخه را تکذیب می‌کنند.

“آژور” توصیفی کاملاً مناسب از مجمع الجزایر است. اقیانوس بی‌پایان مناظر شگفت‌انگیز 9 جزیره با منشأ آتشفشانی را قاب می‌دهد. سائو میگل بزرگترین جزیره مجمع الجزایر با مساحت 744.55 کیلومتر مربع و جمعیتی در حدود 140 هزار نفر است.

شکل جزیره دراز و باریک است که از غرب به شرق کشیده شده و از دو توده آتشفشانی تشکیل شده که توسط رشته کوهی تقسیم شده اند. بالاترین ارتفاع جزیره پیکو داوارا با ارتفاع 1103 متر از سطح دریا است که در انتهای شرقی جزیره قرار دارد.

بزرگترین استخر آب Lagoa das Sete Cidades است که در دهانه آتشفشان خاموش واقع شده است. نام پرتغالی “تالاب هفت شهر” است. طبق یک افسانه، در قرن سیزدهم، هفت اسقف اخراج شده که توسط اعراب تعقیب شده بودند، جزیره‌ای در اقیانوس اطلس پیدا کردند و هفت شهرک در اینجا تأسیس کردند.

Lagoa das Sete Cidades مجموعه‌ای از دو دریاچه با آب آبی و سبز است. منشا آن نیز به یک داستان باستانی مرتبط است. داستان حکایت از آن دارد که شاهزاده خانم زمانی در این منطقه زندگی می‌کرد. پدرش، پادشاه، اجازه نداد شاهزاده خانم چوپان را ببیند و عاشقان از جدایی آن‌ها گریه کردند و اشکهای آن‌ها دو دریاچه زیبا را تشکیل داد: یکی لاگوآ آزول، زیرا چشمان شاهزاده خانم سبز بود و دیگری لاگوآ ورد، برای چشمان چوپان. چشم‌ها هم رنگی بودند

در بخش جنوبی سائو میگوئل، دهکده‌ای جذاب به نام ویلا فرانکا دو کامپو وجود دارد که در قرن پانزدهم تأسیس شده و سنت‌های باستانی خود را حفظ کرده است. میراث آن، به عنوان مثال، ارمیدا د نوسا سنهورا داپاز، تاریخ بسیار جالبی دارد. این معبد بر روی تپه‌ای تولید شده است که در آن تصویری از باکره در قرن شانزدهم یافت شد. مکان معبد کمی پایین‌تر از قله تپه انتخاب شد، اما هر روز صبح تجهیزات ساخت و ساز به طور جادویی به بالای آن بر می‌گشت و همان جایی است که در آن ساخته شده بود. نسخه مدرن مربوط به سال 1764 است و پلکانی وجود دارد که با کاشی‌های کتاب مقدس تزئین شده است و هر پرواز به سمت بالا منتهی می‌شود.

در بخش شرقی سائو میگوئل، Vale das Furnas وجود دارد که به خاطر فومارول‌های (حوضچه‌های) پر از آب‌های شفابخش، گل و چشمه‌های حرارتی معروف است. قسمت غربی دو دهانه دهانه توسط یک دریاچه دهانه‌ای به نام Lagoa das Furnas در ارتفاع 359 متری اشغال شده است. ده‌ها چشمه وجود دارد که هر کدام دماها و ترکیبات شیمیایی متفاوتی دارند. ساکنان محلی برای پختن ظروف در آبفشان‌ها سازگار شده اند!

ساحل جزیره دارای مناظر دیدنی متعددی است: Ponta da Madrugada، Ponta Do Sossego، Salto da Farinha در شرق، Miradouro de Santa Iria در شمال و بسیاری دیگر. آنها می‌توانند زیبایی مناظر و طبیعت این “جزیره سبز” را که سائو میگوئل ملقب است به شما ارائه دهند. اما حتی در دور بودن از اینجا، می‌توانیم به لطف پانورامای هوایی از سفر به این مکان لذت ببریم.

عکس های  ماکس گوزوفسکی  و  اولگ گاپونیوک