بسیاری از فیلم‌های خارق‌العاده ایده آخرالزمان جهانی را نشان می‌دهند: اکثریت مردم رفته‌اند، کلان‌شهرهایی که زمانی پر سر و صدا و پر از زندگی بودند، خالی و بی‌جان می‌شوند، بادها در ساختمان‌های متروکه می‌وزند و حیوانات وحشی خانه‌های انسانی سابق را اشغال می‌کنند. در واقع، حتی اکنون نیز می‌توانید شهرهای ارواح زیادی را در زمین ما پیدا کنید. یکی از آن‌ها Kolmanskop در نامیبیا است.

داستان این مکان مربوط به دوره هجوم الماس نامیبیا است که در اوایل قرن بیستم به این کشور رسید. در سال 1904 اولین الماس در نامیبیا پیدا شد و پس از آن افراد زیادی به امید ثروتمند شدن فوق‌العاده به اینجا هجوم آوردند. یکی از آن‌ها یک آگوست استاچ آلمانی بود: او بازرس راه آهن در منطقه شهر بندری لودریتز واقع در ساحل اقیانوس اطلس شد. او علاقه شدیدی به کانی شناسی داشت و حتی مجوز بهره برداری از میادین الماس را گرفت.

او از کارگرانش خواست که مراقب “سنگ‌های براق غیرمعمول” باشند. و یکی از آن‌ها کار را انجام داد: در سال 1908، زکریا لوالا چندین الماس کوچک را درست روی سطح صحرا برداشت. Stauch منطقه اطراف را خریداری کرد و در اینجا یک شهرک تأسیس کرد.

او هموطنان آلمانی را برای کاوش در این منطقه دعوت کرد و در نهایت، این شهر به سبک معماری یک شهر آلمانی با خانه‌ها و مؤسسات منظمی از جمله تالار شهر، مدرسه، بیمارستان، تئاتر، کازینو و استادیوم ارائه شد. علاوه بر این، اولین ایستگاه اشعه ایکس در نیمکره جنوبی ساخته شد و همچنین اولین تراموا در آفریقا در اینجا شروع به کار کرد.

برای حدود دو دهه همه چیز به خوبی پیش می‌رفت: اگرچه مقدار الماس‌های تولید شده زیاد نبود، اما آن‌ها کاملاً مانند تمام الماس‌های نامیبیا شفاف بودند. ماهیت این الماس‌ها به راحتی توضیح داده می‌شود: مواد معدنی توسط جریان‌های زیرزمینی به داخل اقیانوس از زمین خارج شدند. سپس جزر و مد آن‌ها را به ساحل آورد و باد آن‌ها را با شن‌ها برد.

اما مزرعه الماس کم‌کم رو به اتمام شد و دلیلی برای ماندن مردم در اینجا وجود نداشت. ساکنان کم‌کم خانه‌های خود را ترک کردند و کشف غنی‌ترین ذخایر الماس دار در نامیبیا در سال 1928 این مهاجرت جمعی را تسریع کرد. یک میدان الماس جدید در 270 کیلومتری جنوب کولمانسکوپ قرار داشت و بسیاری از ساکنان شهر به عجله به سمت جنوب پیوستند و خانه‌ها و دارایی‌های خود را پشت سر گذاشتند.

در دهه 1950 کولمانسکوپ در نهایت رها شد، اما به سختی می‌توان آن را کاملاً متروکه نامید: این شهر ارواح به یک مقصد گردشگری محبوب تبدیل شد. اکنون در منطقه محدود صحرای نامیب واقع شده است که حدود 26000 کیلومتر مربع را در امتداد ساحل اقیانوس اطلس اشغال کرده است. این زمین‌ها متعلق به یک شرکت معدنی الماس است. اگرچه الماس تنها در 5 درصد از قلمرو آن استخراج می‌شود، منطقه دیگر “حائل” است و مردم برای ورود به شهر به مجوزهای ویژه نیاز دارند.

در مورد Kolmanskop، راه حل آسانی است: عدم وجود الماس عملا ثابت شده است و می‌توان مجوزها را درست در ورودی شهر خریداری کرد. قدم زدن در میان خانه‌های متروکه با پنجره‌های مرده می‌تواند تأمل فلسفی را برانگیزد و می‌توانید با کمک پانورامای هوایی از صحت آن اطمینان حاصل کنید!

عکس های  دیمیتری مویزینکو