شهر اولان باتور، مغولستان

پایتخت مدرن مغولستان به عنوان یک شهر، تاریخ چندان طولانی ندارد. در سال 1639 یک صومعه بودایی در محل تلاقی دو رودخانه ایجاد شد: تول و سلبه. یک قرن و نیم بعد، اقامتگاه عشایری لاماهای بودایی بوگد گگین تصمیم گرفت در اینجا ساکن شود – از آن زمان این شهرک نام Urga (“کاخ اشراف”) را دریافت کرد و به بزرگترین شهر در مغولستان خارجی تبدیل شد. وضعیت پایتخت در سال 1911 با نام Niĭslel Khüree (“صومعه پایتخت”) به آن شهر داده شد. نام شهر در سال 1924 به‌همراه تشکیل جمهوری خلق مغولستان به اولان باتور (“قهرمان سرخ”) تغییر یافت.

امروزه این شهر مرکز فرهنگی عمده کل کشور و خانه تقریباً نیمی از کل جمعیت مغولستان است. اینجا جایی است که تاریخ با زندگی مدرن همراه می‌شود، سنت‌ها با مد همزیستی می‌کنند. بلند مرتبه‌ها‌ درکنار یوزهای سنتی ایستاده اند، در جاده می‌توانید هم نوآوری‌های صنعت خودروی جهان و هم اسب‌ها را ببینید.

مرکز اولان‌باتور میدان چینگیس است (تا سال 2013 با نام میدان سوخباتور شناخته می‌شد). کاخ دولتی، بورس اوراق بهادار مغولستان، ساختمان کاخ مرکزی فرهنگی و بسیاری از ساختمان‌های مهم دیگر شهر و البته بنای یادبود چنگیزخان در آن قرار دارد. نه چندان دور از آن معبد چویجین لاما قرار دارد که به افتخار لاما لووسانخایداو تولید شده است. این یکی از بهترین نمونه‌های معماری مغولی قرن بیستم است.

جالب‌ترین مکان بودایی اولان باتور، صومعه گاندانتگچینلن است. توانست از تخریب دسته جمعی معابد مذهبی که در دهه 1930 روی داد جان سالم به در ببرد. در آن زمان دولت کشور تمام بناهای بودایی شهر را ویران کرد و تصمیم گرفت صومعه را به عنوان موزه رسمی دین برای خارجی‌ها نجات دهد. معابد باشکوه صومعه که با طلا و سنگ‌های قیمتی تزئین شده‌اند، با هدف ایجاد تأثیر عمیق‌تر بر گردشگران بوده‌اند. اکنون صومعه گاندانتگچینلن با 150 راهب در اینجا دوباره کار می‌کند. شیء مقدس اصلی مجسمه 26 متری Avalokiteśvara است که در اوایل قرن بیستم به عنوان نمادی از استقلال مغولستان ساخته شد. برای ساخت این مجسمه از حدود 45 کیلو طلا و 56 کیلو نقره استفاده شده است. همچنین دارای 2،

کاخ بوگد خان – اقامتگاه آخرین فرمانروای مغولستان – از سال 1924 به موزه تبدیل شده است. این مجموعه که بین قرن 19 و 20 تولید شده است شامل یک اقامتگاه زمستانی و تابستانی است. این کاخ علاوه بر اینکه نمونه‌ای از معماری منحصربه‌فرد است که سنت‌های مغولی و حال و هوای آن زمان را با همدیگر ترکیب می‌کند، به دلیل داشتن مجموعه هنری چشمگیر – مجسمه‌ها، نقاشی‌ها و بسیاری دیگر از هدایای گرانبها که زمانی به بوگد خان داده می‌شد، قابل توجه است.

دیدنی‌های اولان‌باتور بسیار فراتر از مرزهای شهر است: چهار قله اطراف شهر که دقیقاً مطابق با چهار جهت اصلی قرار دارند، مکان‌های مقدس محسوب می‌شوند. بلندترین آن – کوه Bogd Khan Uul با ارتفاع 2256 متر – به شدت به نام Chinggis Khan مرتبط است. گفته می‌شود که وی زمستان 1225-1226 را برای نبرد با تانگوت‌ها آماده کرده است. افسانه‌ها می‌گویند که او سلاح و گنجینه‌های خود را در اینجا پنهان کرده بود و شاید به همین دلیل است که این کوه منطقه‌ای کاملاً حفاظت شده است. هیچ کس هرگز میراث چنگیز خان را پیدا نکرد، اما این منطقه از زمان‌های قدیم به حفاظت از طبیعت تبدیل شده است.

در مورد مناظر مدرن اولان‌باتور، یکی از بهترین دیدنی‌ها بنای یادبود Zaisan (1971-1979) است. این مجموعه به پنجاهمین سالگرد وقایعی که در اینجا روی تپه خلخین گل رخ داد اختصاص داشت و دوستی شوروی و مغولستان را گرامی می‌دارد. بالای تپه منظره حیرت انگیزی از شهر در پایین دره رودخانه Tuul ارائه می‌دهد. و پانورامای هوایی به شما این امکان را می‌دهد که از مناظر Ulanbaatar حتی بدون ترک خانه خود لذت ببرید!

عکس های  ماکسیم ناسکین