شهر کوسکو، پرو

تیم هوایی قبلاً مناظر پرو، یعنی شهر باستانی اینکاها، Machu Picchu را به تصویر کشیده است. یک سایت دیگر که به شدت به تاریخ امپراتوری بزرگ و اسرارآمیز اینکا متصل است، شهر کوسکو است که کمتر مورد توجه قرار نمی گیرد، اما معمولاً تنها به عنوان یک ایستگاه در مسیر رسیدن به مقصد معروف در نظر گرفته می‌شود.

با این حال، چیزی برای قدردانی از این شهر وجود دارد. در حالی که ماچوپیچو در حدود سال 1440 تأسیس شد، اولین مردم در منطقه کوسکو حدود 3000 سال پیش ساکن شدند. و تاریخ خود شهر در حدود سال 1200 آغاز شد: اولین فرماندار تمدن اینکاها – Manco Capac – تصمیم گرفت پایتخت را در اینجا تأسیس کند.

نام امپراتوری اینکا در زبان کچوانی – تاوانتینسویو – به معنای واقعی کلمه به معنای “چهار جهت، متحد با هم” است و “کوسکو” به عنوان “مرکز جهان” ترجمه شده است. پیش از این، این شهر دارای چهار ناحیه بود: شمال غربی، شمال شرقی، جنوب غربی و جنوب شرقی و هر یک دارای جاده‌ای بود که به قسمت مربوط به امپراتوری منتهی می‌شد.

در دوره شکوفایی کوسکو نمونه عالی برای معماری عظیم اینکاها بود. اما این فقط دربارهٔ وضعیت سرمایه نبود. شهر توسعه خود را مدیون یک سنت غیر معمول است که در زمان سلطنت پاچاکوتی ظاهر شد. زمانی که فرمانروایی از دنیا می‌رفت، عنوان او به یکی از پسرانش می‌رسید و تمام دارایی او به برخی دیگر از بستگانش می‌رسید. به این ترتیب هر فرمانروای جدید اینکا مجبور بود اقامتگاه جدیدی بسازد و زمین‌های جدیدی را به نفع امپراتوری بدست آورد.

اولین اسپانیایی‌ها در 15 نوامبر 1533 به شهر آمدند و به این ترتیب بخش بزرگی از امپراتوری را تحت کنترل گرفتند. چهار دهه بعد امپراتوری کاملاً وجود نداشت و بسیاری از بناهای تاریخی و فرهنگی اینکاها بازسازی شدند. اما طبیعت به روش خود از فاتحان انتقام گرفت: ساختمان‌ها و ساختمان‌های اسپانیایی‌ها دائماً در اثر زلزله ویران می‌شد، درحالی‌که ساخت‌وسازهای بزرگ پایدار اینکاها به راحتی زنده ماندند.

در سال 1950، بلافاصله پس از یک فاجعه طبیعی دیگر، موضوع بازسازی ساختمان‌های آسیب دیده دوران استعمار مطرح شد، اما برخی از شهروندان کوسکو می‌خواستند میراث اینکاها را نجات دهند. بنابراین اکنون بقایای هر دو فرهنگ ظاهر خیابان‌ها را به یک اندازه تعیین می‌کنند.

میدانی که قبلاً میزبان مراسم خدای خورشید اینکا بود، اکنون Plaza de Armas نام دارد و بسیار کوچکتر شده است. اطراف آن توسط ساختمان‌های دوران استعمار احاطه شده است و بسیاری از آن‌ها در مکان‌های کاخ‌های سابق اینکاها ایجاد شده اند. اکنون محل دفاتر گردشگری متعدد، مغازه ها، رستوران‌ها و دیگر ویژگی‌های دنیای مدرن است. برخی از مشهورترین بناهای تاریخی این میدان صومعه سانتو دومینگو (سنت دومینیک) است که در محل معبد سابق خدای خورشید و کلیسای جامع ایجاد شده بر روی پایه‌های کاخ ویراکوکا اینکا تولید شده است.

علاوه بر این، کوسکو دو مناظر مدرن جالب دیگر نیز دارد. اینها ژئوگلیف‌های دامنه کوه است که در نتیجه فعالیت ارتش پرو در اواسط قرن بیستم ظاهر شد و مجسمه مسیح که تقریباً در همان زمان به شهر داده شد. این بنا کمی کوچکتر از آنالوگ معروف خود است که در ریودوژانیرو ، برزیل قرار دارد.

یکی دیگر از ویژگی‌های جالب این منطقه قلعه پیزاک است که در 33 کیلومتری کوسکو قرار دارد. با بالا رفتن از پله‌های مرتفع، می‌توانید به خرابه‌های یک معبد باستانی برسید که دارای سنگ مقدس Intiwatana است – یک عنصر عبادت مهم که به خورشید اختصاص دارد.

و در 60 کیلومتری کوسکو، در مسیر ماچو پیچو، مکان باستان‌شناسی دیگری در ارتفاع 2792 متری قرار دارد – اولانتایتامبو، که زمانی متعلق به پاچاکوتی حاکم بزرگ اینکاها بود. این سایت نه تنها شامل معابد، میدان‌ها و کاخ ها، بلکه یک استخر، تراس، انبارها و معادن است. در واقع، Ollantaytambo یکی از سکونتگاه‌های اینکا است که به خوبی حفظ شده است.

در سال 1983 کوسکو همراه با تمام میراث خود به عنوان یک نمونه برجسته از معماری و شواهد استثنایی از فرهنگ و تمدن، که بخش مهمی از تاریخ بشریت را به تصویر می‌کشد، به عنوان میراث جهانی یونسکو معرفی شد. از شما دعوت می‌شود از این مکان‌های شگفت انگیز دیدن کنید!

عکس های دیمیتری مویزینکو و استاس سدوف