سوالبارد (اسپیتسبرگن)، نروژ

بدون شک سوالبارد (که قبلا به عنوان اسپیتسبرگن شناخته می‌شد) یکی از غیرمعمول‌ترین مکان‌های روی زمین است. این مجمع الجزایر قطبی وسیع، واقع در اقیانوس منجمد شمالی، شمالی‌ترین قسمت پادشاهی نروژ و در عین حال منطقه غیرنظامی شده است.

در سال 1920 پیمان سوالبارد بین نروژ، ایالات متحده آمریکا، دانمارک، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و سایر کشورهای بزرگ امضا شد. وضعیت حقوقی بین المللی مجمع الجزایر را تعریف می‌کند. این سند حاکمیت نروژ را بر این سرزمین سابقاً آزاد قطب شمال به رسمیت می‌شناسد، اما به کشورهای امضاکننده حق بهره برداری از منابع طبیعی و آب‌های سرزمینی آن داده شده است. اتحاد جماهیر شوروی در سال 1935 وارد پیمان سوالبارد شد.

اگرچه بیش از 50 طرف در این معاهده وجود دارد، تنها روسیه از حق انجام فعالیت‌های خانگی استفاده می‌کند. در نتیجه، دومین شهر بزرگ مجمع الجزایر – بارنتزبورگ، واقع در جزیره اسپیتسبرگن غربی – به روسیه تعلق دارد. دو شهرک روسی دیگر، یعنی روستاهای پیرامیدن و گرومانت، در پایان قرن بیستم متروک شدند. زبان‌های رسمی مجمع الجزایر نروژی و روسی است. با وجود این واقعیت که مجمع الجزایر تحت کنترل نروژ است، شهروندان روسیه برای بازدید از این سرزمین نیازی به ویزا ندارند.

این مجمع الجزایر دارای آب و هوای شدید قطب شمال است، اگرچه در قسمت غربی توسط جریان خلیج فارس نرم شده است. با این وجود، میانگین دمای گرم‌ترین ماه سال، جولای، تنها +4.4 درجه سانتیگراد است و اولین بارش برف می‌تواند در ماه آگوست رخ دهد. در چنین شرایطی فقط پوشش گیاهی کم و مقاوم به سرما می‌تواند زنده بماند: غان کوتوله، بید قطبی، انواع مختلف خزه‌ها و گلسنگ ها. گونه‌های خاصی از جلبک‌های دریایی قرمز روی یخچال‌های طبیعی وجود دارند و آن‌ها را به رنگ صورتی تبدیل می‌کنند. ویژگی منحصربفرد سوالبارد تعداد کم میکروب ها، گرد و غبار و باکتری است – اینجا برای آن‌ها خیلی سرد است.

جزایر مجمع الجزایر خانه خرس‌های قطبی، روباه‌های قطبی، کوچک‌ترین گوزن‌های شمالی – گوزن شمالی سوالبارد و همچنین نهنگ ها، گرینلند و فوک‌های ریش دار، ماهی‌های دریایی و نهنگ‌های بلوگا هستند. تنها گونه پرنده‌ای که در تمام طول سال در مجمع الجزایر زندگی می‌کند، پتارمیگان بید است. اما بسته به فصل، می‌توان با 90 گونه پرنده دیگر برخورد کرد.

در قلمرو سوالبارد سه ذخیره گاه طبیعی و سه بیابان ایجاد شده است: آن‌ها تقریباً نیمی از مساحت مجمع الجزایر را اشغال می‌کنند. یکی دیگر از “گنج” این سرزمین‌ها منابع طبیعی آن است. تولید زغال سنگ در اینجا در قرن بیستم آغاز شد. این امر منجر به ایجاد معادن و شهرک‌های متعدد شد. اما امروزه بخشی از منابع آب شده و چندین شهرک متروکه شده است. اما به لطف عدم وجود میکروب‌ها و باکتری‌ها، خانه‌هایی که مدت‌ها پیش توسط مردم رها شده بود، هنوز شبیه ساختمان‌های جدید هستند.

دانشمندانی که در زمینه‌های مختلف مطالعه می‌کنند در بارنتسبورگ زندگی می‌کنند: زمین شناسان، زمین شناسان، باستان شناسان، زیست شناسان، یخدان شناسان، جغرافیدانان. موسسات علمی مانند ایستگاه هواشناسی عامل آژانس هواشناسی و نظارت بر محیط زیست روسیه و شمالی‌ترین آزمایشگاه پرتوهای کیهانی در اینجا قرار دارند. لانگیربین نروژی، بزرگترین شهرک و مرکز اداری سوالبارد، شمالی‌ترین شهر جهان با بیش از هزار نفر جمعیت است. در واقع، شمالی‌ترین فرودگاه مدنی نیز اینجاست.

یکی از ویژگی‌های جالب دیگر مجمع‌الجزایر، خزانه جهانی بذر سوالبارد است – یک بانک بذر که در سال 2006 ایجاد شد. یک ورودی غیرقابل توجه روی سطح به تأسیساتی که در 120 متری زمین ماسه‌سنگ قرار دارد منتهی می‌شود. یخ‌های دائمی و کمبود فعالیت تکتونیکی به نمونه‌های گیاهان کشاورزی اجازه می‌دهد تا در صورت نیاز از هرگونه فاجعه احتمالی جان سالم به در ببرند و بشریت را از گرسنگی نجات دهند.

در دهه 1920 سوالبارد به پایگاه هوایی قطبی اصلی تبدیل شد: این پایگاه نقطه شروع سفرهای مسافر معروف نروژی رولد آموندسن و سایر کاوشگران بود. امروزه نه تنها از طریق هوا، بلکه از طریق دریا نیز می‌توانید به سوالبارد برسید. هزاران گردشگر در فصل پرآب به اینجا می‌آیند تا از زیبایی‌های طبیعت محلی لذت ببرند. اما با این وجود، می‌توانید بدون خروج از خانه شاهد یخچال‌های طبیعی، سواحل بریده شده توسط آبدره‌ها، رشته‌کوه، اقیانوس بی‌کران، حیوانات قطبی و پرندگان باشید: می‌توانید این کار را با کمک پانورامای هوایی انجام دهید.

عکس های دیمیتری مویزینکو و مایک ریفمن