باگان، میانمار

پادشاهی بزرگ باستانی پاگان یا باگان (که به زبان روسی بهتر به‌نظر می‌رسد) زمانی در قلمرو کشور مدرن میانمار (که قبلا به نام برمه شناخته می‌شد) قرار داشت. پایتخت این پادشاهی نیز باگان نام داشت. شهر باگان در امتداد ساحل غربی رود ایراوادی یا آیاروادی امتداد داشت. امروزه یکی از بزرگترین مناطق باستان شناسی در جهان است. تعداد زیادی پاگودا و استوپاهای بودایی در این سایت به مساحت 40 کیلومتر مربع تولید شده است. هزاران معبد تا به امروز باقی مانده اند و هنوز در وضعیت خوبی هستند. اما هزاران نفر دیگر اکنون در ویرانه‌ها قرار دارند. اکثر سازه‌ها در طول ^قرن های 11-13 ^ساخته شده اند.

این افسانه می‌گوید که پادشاه پیینبیا پس از مهاجرت مردمش از تبت به برمه، شهر باگان را در سال 845 پس از میلاد تأسیس کرد. پادشاه تصمیم گرفت بودیسم را دین اصلی کشور کند و راهبان سریلانکا را برای کمک به تغییر مذهب دعوت کرد. از آن زمان، باگان به بزرگترین مرکز مذهبی، علمی و فرهنگی منطقه تبدیل شده است.

در پایان ^قرن سیزدهم، ارتش مغول به پادشاهی باگان حمله کرد. آنها شهر را ویرانه رها کردند، معابد طلایی را ویران کردند و بسیاری از آثار مذهبی را غارت کردند و بردند. زلزله سال 1354 نیز بر فرسودگی شهر افزود. امروزه شهر باگان تقریباً وجود ندارد. یک فرودگاه باگان و چند شهرک در اطراف منطقه باستان شناسی باگان وجود دارد که از معابد با اندازه‌های مختلف تشکیل شده است. معابد در زمین‌های مختلف پراکنده شده اند: بیابان ها، جنگل‌ها و حتی دشت‌هایی با درختان نخل تک ایستاده… معماران باستان از آجرهای قرمز و سنگ‌های سفید برای ساختن پاگوداها استفاده می‌کردند. با این حال، بر خلاف بتکده شوزیگون (همچنین به عنوان استوپای عرفانی شناخته می‌شود)، این ساختمان‌ها با ورق طلا طلاکاری نشده بودند.

طبق این افسانه، پادشاه باستانی Anawrahta شخصاً مجسمه بودا را بر پشت یک فیل سفید گذاشت و به آن اجازه داد تا به اطراف بچرخد. درست در جایی که فیل با مجسمه زانو زد، همان جایی است که بتکده شوزیگون ساخته شد. اعتقاد بر این است که بتکده یک استخوان پیشانی و یک دندان بودا را در خود جای داده است، اما ممکن است این دندان فقط یک کپی باشد و دندان اصلی در سریلانکا باقی بماند. با این حال، با توجه به این واقعیت که برخی افراد هنوز دربارهٔ منشاء دندان در سریلانکا تردید دارند، بهتر است از این موضوع ظریف دست برداریم و به بحث باستان شناسی بازگردیم.

بتکده شوزیگون همچنین به دلیل ترکیب دو سبک جدید معماری مشهور است: دوشنبه و برمه. در مورد معماری قبل از بودایی این منطقه، مجسمه‌های چوبی متعددی از ارواح وجود دارد که قبلاً توسط مردم محلی باگان پرستش می‌شد. مجسمه‌ها بر روی تراس‌های اطراف معابد بودایی قرارگرفتند تا توجه مردم را به آموزه‌های جدید بودایی جلب کنند.

غارهای باگان (Gubyaukgyi) یکی دیگر از نقاط دیدنی باگان هستند. مانند سایر مناطق شهر، گوبیاکگی از معابدی تشکیل شده است که با پیچ و خم راهروها و نقاشی‌های دیواری عرفانی سورئالیستی که دیواره‌های غار را پوشانده اند به هم متصل شده اند.

به جای استفاده از ضرب المثل معروف انگلیسی «به اندازه شن و ماسه در ساحل دریا»، هنگام اشاره به باگان، می‌توان با خیال راحت گفت: «به تعداد پاگوداها در باگان». به هر کجا که بروید می‌توانید یک یا آن مصنوع را لمس کنید و علاوه بر ساختمان‌های متعدد، بیش از چهار میلیارد تصویر از بودا، از جمله پرتره‌های کوچک در سطوح سنگی حک شده در سراسر شهر وجود دارد.

شهر باگان نه تنها نقطه عطف اصلی میانمار است، بلکه بدون شک یکی از بزرگترین بناهای تاریخ بشریت است. از شما دعوت می‌کنیم از طریق تور مجازی ما با این میراث فرهنگی شگفت انگیز ارتباط برقرار کنید. 

عکس دیمیتری مویزینکو و استاس سدوف