ممکن است یکی بپرسد، “چه چیز دیگری برای گفتن وجود دارد؟” کمتر کسی در جهان وجود دارد که از مکان دیدنی معروف پاریس نداند یا چیزی نشنیده باشد.

خوب، ما قصد داریم آنچه را که ممکن است قبلاً بدانید به شما بگوییم. در سال 1889 دولت فرانسه نمایشگاه بزرگ جهانی را برای بزرگداشت صدمین سالگرد انقلاب فرانسه (1789) ترتیب داد. همانطور که می‌دانید، اولین برداشت مهم است، بنابراین برگزارکنندگان باید بهترین قدم خود را به کار می‌گرفتند – آن‌ها تصمیم گرفتند چیزی جالب و شایسته این رویداد بسازند.

آنها فقط پنج سال فرصت داشتند تا این پروژه را به پایان برسانند: از چاپ آبی تا برج تمام شده. بنابراین عادلانه است که فرانسوی‌ها نتوانستند چیزی به بزرگی هرم خئوپس در مصر بسازند که ساخت آن بیست سال طول کشید. 

رقابت آزاد برای این پروژه 107 پیشنهاد دریافت کرد (با بسیاری از ایده‌های غیر معمول، مانند یک گیوتین غول پیکر، برای مثال). این انتخاب به نفع طرح ارائه شده توسط مهندس گوستاو ایفل و همکارانش انجام شد. 

ساخت و ساز دو سال، دو ماه و پنج روز به طول انجامید. 300 کارگر را بسیج کرد. آنها به لطف نقشه‌های با کیفیت بالا با ابعاد دقیق بیش از 18000 قطعه فلزی، ساخته شده از 2.5 میلیون پرچ، توانستند مهلت کوتاهی برای ساخت و ساز داشته باشند. وزن هیچ یک از تیرها بیش از 3 تن نبود و همین امر باعث می‌شد تا قطعات فلزی تا نقاط خاصی بلند شوند. 

نبوغ ایفل هیچ شانسی نگذاشت: از نزدیکی به رودخانه سن (که مستلزم استفاده از فناوری پل سازی بود) تا تأثیر آب و هوا. در نتیجه برج عظیم تحت تاثیر باد قرار نمی گیرد. شدیدترین باد تاریخ اخیر پاریس (180 کیلومتر در ساعت) بالای برج را تنها 12 سانتی متر جابجا کرد. خورشید آسیب بیشتری به “بانوی آهنین” وارد می‌کند، زیرا سمت رو به خورشید در گرما منبسط می‌شود. با این حال، در محدوده طبیعی است: فقط 18 سانتی متر، که از نظر کل ساختار بسیار ناچیز است.

امروزه برج ایفل در پاریس سازه‌ای با ارتفاع 300 متر (324 متر با آنتن) با وزن تقریبی 10100 تن است. این ساختمان برای بیش از 40 سال بلندترین ساختمان جهان بوده است – تقریباً 2 برابر بلندتر از بلندترین ساختمان‌های زمان خود: هرم خئوپس در مصر (146.6 متر)، کلیسای جامع کلن (156 متر) و کلیسای جامع اولم (161 متر) ) در آلمان. تا سال 1930 بود که ساختمان کرایسلر، یکی از دیدنی‌های نیویورک، از بنای دیدنی پاریس پیشی گرفت.

برج ایفل به قدری منحصربفرد است که حتی رنگ آن، شبیه به سایه طبیعی برنز، به طور رسمی به عنوان “ایفل قهوه ای” ثبت شده است. و آنقدر معروف است که کپی‌های کوچک آن را می‌توان در لاس وگاس (ایالات متحده آمریکا)، گوانگژو و شنژن (چین)، اسلوبوزیا (رومانی)، کپنهاگ (دانمارک)، وارنا (بلغارستان)، آکتائو (قزاقستان) و سایر شهرها یافت. امروزه متعلق به مردم (نه فقط مردم فرانسه، بلکه کل جهان) است و تصاویر و نمایش‌های آن در مالکیت عمومی است (به این معنی که مالک فعلی برج ایفل، شهر پاریس، سودی از فروش دریافت نمی‌کند. از میلیون‌ها کارت پستال، تی شرت و سایر سوغاتی ها). با این حال، نمایش نور ویژه بر روی برج دارای حق چاپ است و بنابراین استفاده تجاری از تصاویر “بانوی آهنین” تنها با مجوز کتبی شرکت خدماتی آن، SETE مجاز است.

برج ایفل در پاریس مشهورترین بنای تاریخی شهر، کشور و شاید کل جهان است. با این حال، شهرت بزرگ شوخی بی‌رحمانه‌ای با این برج انجام داده است: طبق بررسی‌ها، گردشگران آن را ناامیدکننده‌ترین جاذبه گردشگری جهان می‌دانند. 

چرا؟ چرا که تصویر آن به قدری پراکنده است که دیدن آن با چشمان خود دیگر تاثیری ندارد. ناگفته نماند که برای رسیدن به قله، باید در یک صف طولانی بایستید و سپس در میان جمعیت انبوهی از گردشگران که عکس‌های پانوراما از پاریس می‌گیرند، بفشارید. 

با این حال، اکنون فرصتی عالی دارید که تحت تاثیر برج ایفل قرار بگیرید، بدون هیاهو از زیبایی آن لذت ببرید و مناظر پانوراما از پاریس را ببینید!

عکاسی توسط  استانیسلاو سدوف  و  دیمیتری مویزینکو